ਵਤਨੋ ਦੂਰ: ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ

ਮੇਰੀਆਂ ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਨੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ, ਤੁਸਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਤਾਰੇ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਿਕਲਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਦੇ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਯੁੱਗਾਂ ਤੋਂ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਪਰਿਕਰਮਾ ਕਰ ਰਹੀ
ਧਰਤੀ ਵਾਂਗ, ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਤੋਂ, ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ
ਦੀ ਪਰਿਕਰਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਜੀਣ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਲੜ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਨੇ ਮੇਰੀਆਂ ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਅਪਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਆਪਣਾ ਬਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ,
ਬਸ ਦੂਰ ਖੜ੍ਹਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ,
ਕਿਸੇ ਤਾਰੇ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਦਾ,
ਕਿ ਖੁਆਇਸ਼ ਬਣ ਕੇ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਆ ਪਵੇ
ਮੈਂ ਤਾਰੇ ਟੁੱਟਦੇ ਤਾਂ ਵੇਖੇ ਹਨ,
ਪਰ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਡਿਗਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖੇ
ਇਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਪੈਦਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇੰਤਜ਼ਾਰ
ਇਕ ਹੋਰ ਤਾਰੇ ਟੁੱਟਣ ਦਾ
ਜਗਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਇਕ ਹੋਰ ਖ਼ੁਆਇਸ਼
ਇਕ ਆਸ
ਮਨ ਦੀ ਪਿਆਸ
ਜੋ ਕਦੇ ਨਾ ਬੁਝਣ ਵਾਲੀ
ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੱਕਣ ਵਾਲੀ,
ਪਰ ਮੈਂ ਮੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਪਤਝੜ ਵਾਂਗੂ ਸੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਚਲਦੇ ਚਲਦੇ ਰੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਮੌਤ ਇਕ ਕੌੜਾ ਸੱਚ
ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਫਿਰ ਖ਼ੁਆਇਸ਼
ਅੰਬਰ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ
ਇਕ ਤਾਰਾ ਬਣਨ ਦੀ
ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ ਕਦੇ ਮੁੱਕਦੀਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਸੁੱਕਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਖ਼ੁਆਇਸ਼ਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਨੇ
ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਤੇ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹਾਂ
ਤੁਸਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
***

ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ

ਪਿਆਰੇ ਸ਼ਮੀ,

ਤੇਰੀ ਪੁਸਤਕ ਵਤਨੋਂ ਦੂਰ ਦਾ ਖਰੜਾ ਮਿਲਿਆ।

ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਰੱਖਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਮਾਨਵਤਾ ਅਤੇ ਕਾਇਨਾਤ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਗਹਿਰੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜਿਹੜੇ ਮਾਤ-ਭੂਮੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਪਾਲਦੇ ਹਨ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਤੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਚੋਂ ਹੈ।

ਤੂੰ ਕਵਿਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ ਅਤੇ ਸ਼ੁਭ-ਇੱਛਾਵਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਤੇਰੀ ਲਗਨ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਜ਼ਰੂਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੈਨੂੰ ਉਤਮ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਦੁਆਰ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾਵੇਗੀ।

ਹਰ ਚੰਗਾ ਲੇਖਕ ਇਕ ਚੰਗਾ ਪਾਠਕ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚੰਗੇ ਸਾਹਿਤ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਅਨੁਭਵ ਹੀ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ ਵੱਲ ਵੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਸੋ ਸਦਾ ਚੰਗੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਸੁਹਬਤ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ। ਸੁਹਿਰਦ ਹੋ ਕੇ ਜੀਉਣਾ। ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਤੀ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਝਾਕ ਕੇ ਲਿਖਣਾ। ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਸ਼ਿੱਦਤ ਅਤੇ ਸ਼ਿਲਪ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਵਿਸ਼ਾ ਚੁਣਿਆ ਜਾਵੇ, ਘਾਹ ਦੀ ਤਿੜ ਬਾਰੇ ਵੀ ਮਹਾਨ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਵਤਨੋਂ ਦੂਰ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਸੰਵੇਦਨਾਸ਼ੀਲ ਮਨ ਦੇਖਿਆ, ਇੰਨਸਾਫ, ਬਰਾਬਰੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਤੇਰੀ ਸੁਹਿਰਦ ਤਾਂਘ ਦੇਖੀ, ਮਾਨਵਤਾ ਅਤੇ ਕਾਇਨਾਤ ਨਾਲ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਦੇਖਿਆ, ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ, ਫ਼ਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤੀ, ਜ਼ੁਲਮ ਭਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਇਕ ਹੱਸਾਸ ਮਨ ਦੀ ਤੜਪ ਦੇਖੀ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਦੇਖਿਆ। ਤੇਰੇ ਜਿਹੇ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੁੱਖਾਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਨ ਭਰੇ ਜਹਾਨ ਵਿਚ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਿਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਤੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਤੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ।

- ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ

ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ

No comments:

Post a Comment